Fwd: http://www.majhyakavita.com Marathi kavita premamadhe tar padlo nahi

एकदा ती माझ्याकडे आली माझ्याबरोबर 'चल' म्हणाली, 'हो' म्हणायच्या आतंच ती देऊन हात, घेऊन गेली होतो सोबत आम्ही चालत कधी शांत कधी बोलत, पायवाट निळसर नव्हती संपत नभी चांदणे, चंद्रासंगत गोड गप्पा नव्हत्या थांबत सुरेल आवाज जणू कोकिळेगत मौनामधे भासे दिव्य एक रंगत अनवट सूर, बासरीचे उमलत हसताना ती बाहुली दिसायची बारीक डोळे अलगद लाजायची, गालांवर खळी नाजुक पडायची नयन शिंपल्यात, जपावी वाटायची तरूतळी एका आम्ही बसलो मनीचे सारे तिला मी वदलो, हात थरथरता तिच्या हातात परि नजर थेट डोळ्यात काय झालं पूढे सांगत नाही स्वप्न सारं पुन्हा आठवायचं नाही, झालो जागा तरी उठलो नाही करत विचार पडलो मी, प्रेमामधे तर पडलो नाही !