sponsers

Wednesday, February 18, 2009

[GarjaMaharashtraMaza] भ्रमण मंडळ -- बटाट्याची चाळ-- एक प्रसंग

भ्रमण मंडळ -- बटाट्याची चाळ-- एक प्रसंग

काही वेळाने कल्याण आले. बाबुकाकांना कल्याणच्या सुभेदाराच्या सुनेची आठवण झाली.
सोकाजी त्रिलोकेकरांनी कुठलासा डोंगर दाखवुन तिथे हाजी मलंगाची समाधी असल्याचा
व्रतातं सांगतिला. काशिनाथ नाडकर्ण्यानां केव्हापासुन तहान लागली होती. त्यांच्या
खिडकीसमोर चहावाला आला आणि कोचरेकरमास्तरांनी शेजारच्या मावळ्याशी दोस्ती केली.

"कुठं पुण्याला चाललात का?"

"आपुन कुटं चालला?" कोणत्याही प्रश्नाला सरळ उत्तर द्यायचं नाही ह्या शेतकरीधर्माला
जागुन त्याने उलट प्रश्न केला.

"पुण्याला. तुम्ही?"

"आम्ही लोणावळ्याला. तिथं गाडी बदलून तळेगावला जायाचं."

"तळेगावाला असता वाटतं आपण?"

"नाही." कुठे असतो हे उत्तर नाही.

"मग?"

"दुसरंच गाव हाय!"

"कोणतं?"

"ढोरवाडी-- म्हंजी ही पिराची ढोरवाडी नव्हं. ती आली अंदा-या मावळाच्याअंगाला.
आमची फकिराची ढोरवाडी."

"दोन ढोरवाड्या आहेत वाटतं?"

"तिन! येक पिराची, येक फकिराची, आन एक जंगमाची ढोरवाडी हाय. ती पार खाल्ल्या
अंगाला हाय."

"खाल्ल्या अंगा" चे कोडे कोचरेकरानां उमगले नाही. परंतु "अस्सं!" असेम्हणुन जंगमाची
ढोरवाडी कुठे आहे हे आपल्या नेमके लक्षात आल्याचा त्यांनी चेहरा केला.

"आपून काय ब्य़ांडात असता का पोलिसात?" कोचरेकरमास्तरांच्या 'ड्रेसा' कडे द्र्ष्टी
टाकीत शेतकरीदादांनी सवाल केला."नाही, शिक्षक आहे मी."

"म्हंजी मास्तुर! पुन्याच्या साळंत?"

"नाही, मुंबईच्या."

"हा-- मोठी असल साळा! आमच्या गावाला गुदस्तसाली झाली साळा, परमास्तर लय द्वाड
हाय. च्यायचं खुटायवढं कारटं धाडलय मास्तर करुन, काय पोरं हाकनार?"

असे म्हणुन बसल्या ठिकाणाहुन मास्तराच्या निषेधार्त त्याने एक तंबाखूची पिंक खिडकीबाहेर
तोंड काढुन टाकली. 'पोरं हाकणं', 'खुटाएवढं कारटं'वगैरै शब्दप्रयोग कोचरेकरमास्तरांना
तांदळांतल्या खड्यांसारखे लागत होते. प्रवासातपंडितमैत्री होते अशा अर्थाचा श्लोक त्यांनी
पाठ केला होता. त्यांच्या वाट्याला मात्र हाशिक्षकांविषयी एकेरी उल्लेख करणारा इसम
आला होता. परंतु पुण्यात 'पंडित' नक्कीभेटतील ह्या आशेवर ते तग धरुन काशीनाथ
नाडकर्ण्यांच्या पेटा-यावर बसले होते.

"आपण ढोरवाडीला काय करता?"

"शेती हाय आमची!"

विचारलेल्या प्रश्नाला सरळ असे पहीलेच उत्तर मिळाल्याचा कोचरेकर-मास्तरांना माफक आनंद
झाला!

"जपानी भातशेतीविषयी आपलं काय मत आहे?" आणखी एक प्रयत्न कोचरेकरमास्तरांनी केला.

"जपानी?"
"आपल्या देशात सध्या जो प्रयोग चालला आहे जपानी भातशेतीचा---"
"खुळ्याचा कारभार आहे समदा. त्यो आमचा पुतन्या कुठं शेती कालिजात शिकूनशाणा झालाय,
त्यानं चलविलंय काय तरी श्येतावर ह्यो जपानी खुळच्येटपणा--"
"पण आपण नवीन नवीन प्रयोग केल्याशिवाय प्रगती होणार कशी? प्रयोगहा प्रगतीचा
पिता आहे." वर्गाताल्या भिंतींवर लिहीलेल्या अनेक वाक्यांपैकी एकवाक्य कोचरेकरमास्तर म्हणाले.
"घ्या!" कोचरेकरमास्तरांच्या प्रश्नाला चोळलेली तंबाखु हे उत्तर मिळाले.
"नाही. तंबाखु खात नाही मी."
"आमच्या साळंतला मास्तुर इड्या फुंकीत बसतो. नकायवढं मास्तुर--थुत!" :)

==================================
पु.ल. देशपांडे यांचे लेख,किस्से,कविता,आठवणी,छायाचित्रे आणि कथाकथन इथे वाचा,पहा आणि
ऎका..
पु.ल.प्रेम --> http://cooldeepak.blogspot.com
दिपक

__._,_.___
Recent Activity
Visit Your Group
Y! Messenger

PC-to-PC calls

Call your friends

worldwide - free!

Y! Groups blog

the best source

for the latest

scoop on Groups.

Group Charity

Citizen Schools

Best after school

program in the US

.

__,_._,___

Posted by pooja at 2:02 AM  

0 comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)

sponsers